πηγή horse.gr
Από την εποχή των σπηλαίων πιστεύεται ότι το είδος του ίππου που είναι ο πρόγονος των σημερινών αλόγων, έμοιαζε με τον σύγχρονο τύπο Przewalski Horse. Το μεγάλο και δυνατό κεφάλι με την όρθια χαίτη που αποτυπώνεται στις πρώτες ζωγραφιές των ανθρώπων των σπηλαίων θυμίζουν λίγο τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης αυτής ράτσας.
Η πρώτη προσπάθεια περιορισμού του ίππου σε κατοικημένες περιοχές έγινε πιθανόν στις στέπες της κεντρικής Ασίας μεταξύ 3000 και 4000 π.Χ. Τότε αυτά τα άλογα χρησιμοποιούνταν για το κρέας και το γάλα τους. Όσο ο άνθρωπος άρχισε να γίνεται περισσότερο νομαδικός και να μετακινείται εκ των πραγμάτων το άλογο χρησίμευσε για τις μετακινήσεις, όπου μετέφερε τα υπάρχοντα του. Τα βόδια χρησιμοποιήθηκαν στη Μέση Ανατολή περίπου το 4000 π.Χ κυρίως για το όργωμα της γης.
Καθώς η ανθρωπότητα εξελισσόταν άρχισε να χρησιμοποιεί μικρά 'έλκηθρα', όπου και τελικώς όταν ανακαλύφθηκε ο τροχός ενισχύθηκαν με ρόδες. Στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα ότι σε αυτά τα οχήματα (κάρα), τοποθετούσαν ίππους. Όσο τα άλογα του Βορά πλήθαιναν, το κάρο, μετατράπηκε σε δίτροχο άρμα με τους γνωστούς ακτινωτούς τροχούς. Λόγω της ταχύτητας που ανέπτυσσε το άλογο, γρήγορα χαλιναγωγήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο ζώο ζεύξης.
Friesian
Η ιστορία και η καταγωγή της ράτσας
Η ράτσα Friesian αναπτύχθηκε στην Ολλανδία στην περιοχή Friesland. Προέρχεται από διασταύρωση Equus robustus, με αραβικά άλογα (Andalusians). Η ράτσα αυτή δεν έχει δεχτεί επιμιξίες από το 17ο αιώνα.
Για τα μοναστήρια της Friesland η εκτροφή των Friesian αλόγων ήταν μια σημαντική πηγή εσόδων. Ήταν τα αγαπημένα άλογα των ιπποτών της περιοχής, γιατί άντεχαν το βάρος της στολής τους, διατηρώντας την ευκαμψία και την ευλιγισία τους. Επίσης υπήρξαν δημοφιλή στα ιππικά κέντρα του Παρισιού και της Ισπανίας.
Στις βασιλικές αυλές τα χρησιμοποιούσαν στις άμαξες λόγω ομορφιάς και δύναμης. Ακόμα και σήμερα χρησιμεύουν για διάφορες εργασίες και για άμαξες. Επίσης τα συναντάμε σε αγώνες αναβίωσης της Αναγέννησης.
Χαρακτηριστικά
Το Friesian άλογο είναι ολόμαυρο. Έχει πυκνή και μακριά κυματιστή χαίτη και ουρά. Στους κυνήποδες έχει μακρύ τρίχωμα. Το σώμα του είναι γεροδεμένο και δυνατό. Έχει μακρύ, στενό, ίσιο κεφάλι, κοντή ίσια πλάτη και κατηφορικούς γλουτούς. Το ύψος ακρωμίας κυμαίνεται μεταξύ 155 και 160 εκατοστά.
Κάνει δυνατές, ελαστικές και αποφασιστικές κινήσεις και γενικά έχει καλό και ήρεμο χαρακτήρα.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:
Friesian Horse Association of North America
P.O. Box 1809
Sisters, OR 97759
Friesan Horse Society ("FHS")
Rt 1, Box 80 V
Brookshire, TX 77423
Phone: 281-934-1964
Thoroughbred
Η ιστορία και η καταγωγή της ράτσας
Περιγραφές εκπαίδευσης αλόγων κούρσας έχουν βρεθεί σε ευρήματα από το 1400 π.χ. και από αυτά γνωρίζουμε ότι στην Κίνα, την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχαν ασχοληθεί με τους αγώνες ταχύτητας αλόγων.
Οι Ρωμαίοι μετέδωσαν αυτό το θέαμα στην Αγγλία και εκεί ξεκίνησε να γίνεται δημοφιλές ανάμεσα στις υψηλές κοινωνικές τάξεις, σε ειδικές γιορτές στις κεντρικές πλατείες των χωριών, ωσότου έγινε στα μέσα του 18ου αιώνα φανατικό σπορ και ενδιαφέρον της ευρύτερης κοινωνίας.
Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε μια ράτσα που μπορεί ακόμα και σήμερα να συμβάλλει στις απαιτήσεις για ταχύτητα στους αγώνες.
Η ράτσα Thoroughbred ξεκίνησε στα μέσα του 18ου αιώνα με τρεις αραβικούς επιβήτορες, οι οποίοι διασταυρώθηκαν με τις καλύτερες τοπικές φοράδες των αγώνων ταχύτητας της Μ. Βρετανίας. Ο πρώτος από αυτούς τους επιβήτορες ήταν ο Byerley Turk ο οποίος ανήκε στον Captain Byerley που τον απέκτησε κατά τη διάρκεια ενός πολέμου στην Τουρκία, από τον οποίο πήρε το όνομά του. Γνωστός διάδοχος του ήταν ο "Herod" (1758). Ο δεύτερος επιβήτορας υπήρξε η σημαντικότερη επιρροή για τη ράτσα Thoroughbred.
Γεννήθηκε στη Συρία (Aleppo) το 1700 και αποκτήθηκε σε ηλικία τεσσάρων χρονών από τον Thomas Darley, ο οποίος τον έφερε στο Yorkshire της Αγγλίας. Ονομάστηκε The Darley Arabian και ένας από τους πιο γνωστούς διαδόχους του ήταν ο "Eclipse first". Ο "Eclipse first" επειδή ήταν πολύ ταχύτερος από όλα τα άλογα της εποχής είχε το παρατσούκλι "Eclipse first, the rest nowhere".
Ο τρίτος επιβήτορας δημιουργίας της ράτσας Thoroughbred , το Godolphin Arabian γεννήθηκε στην Υεμένη και δόθηκε δώρο στο βασιλιά της Γαλλίας. Η φήμη λέει πως ο Godolphin Arabian κατέληξε να τραβάει καρότσια με νερό στα στενά του Παρισιού, όπου κάποιος ονόματι Edward Coke τον ανακάλυψε και τον αγόρασε. Μετά από λίγο τον πούλησε στον Second Earl of Godolphin.
Λέγεται πως το αίμα του Godolphin Arabian υπάρχει σε κάθε στάβλο της Αγγλίας. Μόνο άλογα που κατάγονται από αυτούς τους τρεις επιβήτορες είναι καταγεγραμμένα στο "General Stud Book". Σήμερα οι διάδοχοί τους βοηθούν στην διατήρηση της ράτσας παγκοσμίως.
Χαρακτηριστικά
Συνολικά είναι πολύ κομψό άλογο. Έχει λεπτά και ψηλά πόδια, ελαστικά μεσοκήνια, στρογγυλές οπλές, αρμονικό σώμα και λεπτό φορμαριστό κεφάλι.
Τα μάτια του είναι μεγάλα και ζωηρά και τα αυτιά μικρά και μυτερά. Μακρύς λεπτός τράχηλος (λαιμός) που τελειώνει σε μια δυνατή ακρωμία. Κοντή πλάτη, δυνατούς μύες στα καπούλια, φαρδύ και χαμηλό στήθος και λεπτό μεταξένιο τρίχωμα (που τονίζει τις αρτηρίες του).
Το ύψος ακρωμίας κυμαίνεται μεταξύ 1,50cm και 1,70cm ενώ το τρίχωμά του είναι συνήθως καφέ αλλά συναντάται και σε άλλα χρώματα.
Το άλογο Thoroughbred είναι πολύ ζωηρό, νευρώδες, ευαίσθητο και θαρραλέο. Είναι υπομονετικό, με μεγάλη αντοχή και γρήγορα αντανακλαστικά. Λόγω της ταχύτητας που αναπτύσσει θα το δούμε σε κούρσες αγώνων ταχύτητας και στο τρίαθλο. Επίσης χρησιμοποιείται στην εκτροφή για εξευγενισμό ράτσας.
Για περισσότερες πληροφορίες: www.jockeyclub.com
Φυλή ΚρήτηςΑλογο Μεσσαράς
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Η φυλή Μεσσαράς αναπτύχθηκε στον ομώνυμο κάμπο της Κρήτης. Θεωρήται η αρχαιότερη φυλή της Ευρώπης. Παρότι στη περίοδο της Τουρκοκρατίας έγιναν προσμίξεις με αραβικούς επιβήτορες η φυλή έχει πολλές ομοιότητες με τα άλογα που εμφανίζονται σε Μινωϊκές τοιχογραφίες και νομίσματα.
Χαρακτηριστικά
Το άλογο Μεσσαράς έχει δυνατό τράχηλο, μυώδεις γλουτούς και χαμηλή πρόσφυση ουράς. Το σώμα έχει στρογγυλές γραμμές και λεπτά αλλά δυνατά άκρα. Το κεφάλι είναι μικρό και λεπτό με πλούσια χαίτη. Η φυλή αυτή όπως και της Πηνείας διαθέτει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του πλαγιοτροχασμού "γιοργαλίδικο τρέξιμο" και είναι χαρακτηριστικό που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Το άλογο Μεσσαράς διαθέτει μεγάλη φυσική αντοχή.
Εμφάνιση
Το ύψος ακρωμίας κυμαίνεται από 1,20-1,40μ. Οι χρωματισμοί που συναντούνται είναι ορφνός, ερυθρός, ορφνομέλανος και φαιός.
Χρήση
Λόγω της μεγάλης αντοχής τους χρησιμοποιούνται σε γεωργικές εργασίες.
(πηγή: αφιέρωμα στο Ελληνικό άλογο - περιοδικό Ο Λόγος της ΕΟΙ)
Φυλή ΠηνείαςΑλογο Πηνείας
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Η φυλή Πηνείας αναπτύχθηκε στην ομώνυμη περιοχή της ορεινής Ηλείας. Η ιστορία της ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, όπου στην Αρχαία Ολυμπία πραγματοποιούνταν ιπποδρομίες με προγόνους της φυλής και τα γραπτά του Ξενοφών αναφέρουν τα συγκεκριμένα άλογα. Στη περίοδο της Τουρκοκρατίας πιθανολογείται ότι η φυλή διασταυρώθηκε με αραβικούς επιβήτορες.
Χαρακτηριστικά
Το άλογο Πηνείας έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του πλαγιοτροχασμού (δηλαδή τροχάζει πότε δεξιά και πότε αριστερά). Το βάδισμα αυτό ονομάζεται "ραβάνι ή γιοργαλίδικο τρέξιμο" και είναι χαρακτηριστικό που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Το Πηνειότικο άλογο έχει την ικανότητα να διανύει μεγάλες αποστάσεις σε δύσβατα εδάφη και συγχρόνως διαθέτει μεγάλη φυσική αντοχή.
Εμφάνιση
Βαθύ και δυνατό τράχηλο, μυώδεις γλουτούς, χαμηλή πρόσφυση ουράς και ισχυρά άκρα. Το ύψος ακρωμίας κυμαίνεται από 1,25-1,45μ. Το κεφάλι του είναι μεγάλο και τετραγωνισμένο ενώ τα άκρα είναι λεπτά με δυνατές μαύρες οπλές. Οι χρωματισμοί που συναντούνται είναι ορφνός, καστανός, φαιός, ερυθρόστιχτος φαιός, μελανόστιχτος και μαύρος.
Χρήση
Έχουν νευρική ιδιοσυγκρασία και φημίζονται για το βηματισμό τους.
(πηγή: αφιέρωμα στο Ελληνικό άλογο - περιοδικό Ο Λόγος της ΕΟΙ)
Αλογο ΣκύρουΑλογο Σκύρου
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Το άλογο της Σκύρου είναι από τα πιο μικρόσωμα πόνυ του κόσμου. Η φυλή από τα αρχαία χρόνια αναπτύχθηκε στην ορεινή και βραχώδη νοτιοανατολική πλευρά της Σκύρου αλλά και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Πριν 40 χρόνια υπήρχαν στη Σκύρο περίπου 2000 άλογα της σπάνιας αυτής φυλής. Δυστυχώς ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί δραστικά.
Χαρακτηριστικά
Το άλογο Σκύρου είναι ιδιαίτερα ευέλικτο λόγω του μικρού σωματικού όγκου και έχει καλό χαρακτήρα.
Εμφάνιση
Έχει σώμα στενό με βαθύ τράχηλο και επίπεδο στήθος. Η ράχη είναι ευθεία συμπαγής ενώ ωμοπλάτες και ισχία επικλινή. Το κεφάλι του είναι μικρό με ευρύ μέτωπο, μικρά αυτιά και πλούσια μακριά χαίτη και ουρά. Η πρόσφυση της ουράς είναι χαμηλή και τα άκρα είναι μακριά με γερά οστά και σκληρές οπλές που παρουσιάζουν έντονη τριχοφυΐα. Οι χρωματισμοί που συναντούνται είναι ορφνός, ερυθρός, φαιός και μυόχρωμος. Το ύψος ακρωμίου κυμαίνεται μεταξύ 0,98-1,09μ.
Χρήση
Ιδανικά για να ιππεύονται από παιδιά.
(πηγή: αφιέρωμα στο Ελληνικό άλογο - περιοδικό Ο Λόγος της ΕΟΙ)
Αλογο ΠίνδουΑλογο Πίνδου
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Το αλογάκι της Πίνδου είναι ο πιο μικρόσωμος ελληνικός ίππος ορεινού τύπου .Η φυλή αυτή αναπτύχθηκε στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές της οροσειράς της Πίνδου και κυρίως στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Μέχρι λίγα χρόνια πριν διατηρούταν σε μεγάλα κοπάδια στις βοσκές από κτηνοτρόφους διότι έχουν μεγάλη ορειβατική ικανότητα και αντοχή.
Χαρακτηριστικά
Το άλογο Πίνδου είναι ιδιαίτερα σκληροτράχηλο, λιτοδίαιτο με σταθερό βάδισμα.
Εμφάνιση
Έχει σώμα με εμφανή έλλειψη μυϊκής μάζας στο τράχηλο και τα οπίσθια. Το κεφάλι είναι μεγάλο σε αναλογία με το σώμα του. Ο ίππος της Πίνδου έχει μακρύ τρίχωμα σε χρώματα ερυθρό, βαθύς, ορφνός βαθύς και φαιός.
Η πρόσφυση της ουράς είναι υψηλή ενώ τα άκρα του έχουν ισχυρά οστά και οι οπλές είναι στενές και σκληρές. Το ύψος ακρωμίου είναι μεταξύ 1,15 - 1,25μ
Χρήση
Χρησιμοποιούνταν λόγω ανοχής σε γεωργικές εργασίες και παραγωγή ημιόνων.
(πηγή: αφιέρωμα στο Ελληνικό άλογο - περιοδικό Ο Λόγος της ΕΟΙ)
American Quarter HorseAmerican Quarter Horse
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Τον 17ο αιώνα οι Ισπανοί κατακτητές φέρανε τα άλογα τους στην Αμερική. Η διασταύρωση αυτών των αλόγων με τα Αραβικά τα Αγγλοαραβικά και τα ντόπια Thoroughbreds δημιούργησε το σημερινό American Quarter horse.
Αρχές του 1940 αναγνωρίστηκε επίσημα σαν ράτσα και ελέγχεται από την AQHA (American Quarter Horse Association). Αυτή τη στιγμή έχουν καταμετρηθεί παγκοσμίως 3,7 εκατομμύρια American Quarter άλογα.
Το Quarter horse είναι από τις πιο αγαπημένες ράτσες των cowboys και αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη ράτσα είναι πολύ γρήγορη σε κοντινές αποστάσεις και πολύ ελαστική στις στροφές. Σε παλιότερες μέρες οι αγρότες και οι κτηματίες οργάνωναν αγώνες ταχύτητας χρησιμοποιώντας αυτά τα άλογα στις εξόδους των χωριών σε διαδρομή ενός τετάρτου του μιλίου (400 μέτρα). Από εκεί πήρε το άλογο και το όνομα του!
Χαρακτηριστικά
Το Quarter horse είναι γνωστό για το φυσικό του ένστικτο στην προσοχή βοδιών (Cow -Sense). Το "Cow Sense" χρειάζεται για να απομονωθούν κάποια βόδια από το κοπάδι τους. Επίσης διακρίνεται για την ζωηρότητα, την ευαισθησία, την εξυπνάδα, την αξιοπιστία, την προσαρμοστικότητα και την ισορροπημένη ιδιοσυγκρασία του.
Εμφάνιση
Κοντό και στενό κεφάλι, φαρδύ μέτωπο, μέτριος μεγάλος τράχηλος (λαιμός), φαρδύ και χαμηλό στήθος, κοντός κορμός που βοηθάει τη σέλα να είναι σε καλή θέση, μακρύς και λοξοί ώμοι, στρογγυλά και φαρδιά καπούλια, δυνατοί ταρσοί, λεπτά πόδια και σκληρές οπλές. Ύψος 1,50 με 1,55 μ. Χρώματα: Συνήθως ξανθό και καφέ (υπάρχουν 13 χρώματα αναγνωρισμένα από την AQHA)
Χρήση
Παραμένει άξιος βοηθός των cowboys αλλά χρησιμοποιείται επίσης με μεγάλη επιτυχία στο πόλο, το τρίαθλο, το κυνήγι, το rodeo (reining, roping & barrel racing) και σαν οικογενειακό άλογο.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:
American Quarter Horse Association,
P.O. Box 200,
Amarillo Texas TX 79168-0001
USA. Tel. (806) 3764811, Fax (806) 3768304
Πηγασος-Επίσημος επιβήτορας φυλής ΑνδραβίδαςΆλογα Ανδραβίδας
Παρουσίαση της Ελληνικής Φυλής
Μελέτη του Ιππικού Ομίλου Ανδραβίδας (Ι.Ο.ΑΝ.)
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Η αγάπη και η εμπειρία των κατοίκων της Κοίλης Hλιδας στην εκτροφή άλογων και οι κατάλληλες εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες, ευνόησαν από τους αρχαίους χρόνους την εκτροφή του ωραιότερου Ελληνικού αλόγου.
Τα πρώτα συγγράμματα στον κόσμο, που αναφέρονται στην εκτροφή και περιποίηση του άλογου με τίτλο "Περί Ιππικής" και "Ιππαρχικός", γράφτηκαν στην Ηλεία, από τον εξόριστο Αθηναίο στρατηγό Ξενοφώντα.
Τον 4ο αιώνα προ Χριστού, ιππικό με άλογα από την Ηλεία χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος, στην εκστρατεία εξάπλωσης του Ελληνισμού στην Ασία.
Αργότερα τον 7ο οργανώθηκαν για πρώτη φορά στην αρχαία Ολυμπία, (λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα από την Ανδραβίδα), οι αρματοδρομίες και άλλα ιππικά αγωνίσματα.
Την περίοδο του Μεσαίωνα, (1204-1438), η Ανδραβίδα έγινε πρωτεύουσα του Γαλλικού κράτους της Πελοποννήσου, που ονομαζόταν "Πριγκιπάτο του Μορέως".Τα ντόπια άλογα διασταυρώθηκαν με τα άλογα των Φράγκων Ιπποτών ενώ κατά την Τουρκοκρατία με Ανατολικού τύπου, (Αραβικά), άλογα και έτσι δημιουργήθηκε η φυλή της Ανδραβίδας.
Μια παράδοση λέει, πως κάποτε στην περίοδο της τουρκοκρατίας, ο τούρκος διοικητής της Γαστούνης, έστειλε δώρο στο σουλτάνο ένα ζευγάρι πανέμορφα Ανδραβιδέϊκα άλογα. Ο σουλτάνος ευχαριστήθηκε τόσο πολύ, που με φιρμάνι του, παραχώρησε επίσημα στους κάτοικους της Ανδραβίδας το δικαίωμα να εκτρέφουν και να ιππεύουν τα πανέμορφα άλογα τους.
Στη νεότερη ιστορία, ο Ελληνικός Στρατός προμηθευόταν άλογα από την περιοχή της Ανδραβίδας τα οποία ήταν διασταυρώσεις με αγγλονορμανδικούς επιβήτορες της φυλής NONIUS. Όταν άρχισε η ανάπτυξη της αθλητικής ιππασίας στην χώρα μας, τα πρώτα άλογα που χρησιμοποιήθηκαν στην υπερπήδηση των εμποδίων, προέρχονταν από τη φυλή της Ανδραβίδας.
Παρά τις επιδράσεις που δέχτηκε μέσα στους αιώνες, το άλογο της Ανδραβίδας διατήρησε τα μορφολογικά γνωρίσματα των προγόνων της μεσαιωνικής εποχής.
Χαρακτηριστικά
Τα άλογα της φυλής Ανδραβίδας έχουν ύψος ακρωμίου, άνω του 1.50μ-1.60μ. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο φαιός, ερυθροφαιός, ορφνός, ερυθρός, καστανός και ξανθός. Η κεφαλή είναι κανονική, το στήθος μεγάλο και βαθύ. Οι γλουτοί είναι πολύ καλά αναπτυγμένοι, τα άκρα ισχυρά και η ραχιαία γραμμή ελαφρώς κοίλη. Συνήθως τα άλογα της φυλής, φέρνουν άσπρα στίγματα στο κεφάλι και τα ποδιά. Τα άλογα της φυλής, είναι κατάλληλα κυρίως για υπερπήδηση εμποδίων. Είναι, κατά κανόνα έξυπνα ζώα, μαθαίνουν εύκολα και έχουν μεγάλη μυϊκή δύναμη.
Η φυλή Ανδραβίδας μέχρι το 1995 απειλούνταν με εξαφάνιση. Ο επίσημος επιβήτορας "ΠΗΓΑΣΟΣ",( φωτογραφία επάνω), της Εταιρείας Προστασίας Ιππικής Παράδοσης και Φυσικής Κληρονομιάς, έδωσε νέα ζωτικότητα στη φυλή.
Έχει δώσει πάνω από 50 θαυμάσια πουλάρια και απομάκρυνε οριστικά τον κίνδυνο εξαφάνισης της φυλής Ανδραβίδας. Έχει πολύ καλές επιδόσεις στην ιππική δεξιοτεχνία και την υπερπήδηση εμποδίων. Σταβλίζεται στον Ιππικό Όμιλο Ανδραβίδας.
Κάθε Σεπτέμβριο, ο Ιππικός Όμιλος Ανδραβίδας, οργανώνει αγώνες προς τιμήν της πιο ρωμαλέας και ωραιότερης ελληνικής φυλής αλόγων.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:
Ιππικός Όμιλος Ανδραβίδας
Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ιππασίας Ηλείας
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 0946-418 435 και 0623-55240
Selle FrancaisSelle Francais
Ιστορία και καταγωγή της Ράτσας
Οι Γάλλοι έχουν παράδοση στην εκτροφή αλόγων. Ένα από τα πιο επιτυχημένα προγράμματα αναπαραγωγής απέδωσε μία από τις καλύτερες αθλητικές ράτσες που υπάρχουν σήμερα, τα άλογα Selle Francais ή French Saddle Horse. Όπως όλα τα warmbloods (θερμόαιμα) άλογα, τα Selle Francais είναι αποτέλεσμα διαφορετικών breeds.
Η ράτσα αναπτύχθηκε στην περιοχή Saint Lo και Le Pin στο Γαλλικό κομμάτι της Νορβηγίας. Στη περίοδο του 19ου αιώνα, οι Νορμανδοί εκτροφείς έκαναν εισαγωγή Αγγλικά Thoroughbreds και Norfolk Trotters ώστε να τα διασταυρώσουν με τις ντόπιες ράτσες. Αυτές οι διασταυρώσεις έδωσαν δύο τύπους αλόγου: Το γαλλικό Trotter, ένα γρήγορο άλογο και το Anglo-Norman, με στοιχεία από saddle και draft type. Το saddle τύπος του Anglo-Norman θα εξελισσόταν στη σύγχρονη ράτσα Selle Francais.
Η ράτσα Anglo-Norman είναι η αναγνωρισμένη προέλευση του Selle Francais. Όμως πολλές ακόμη Γαλλικές ράτσες εκτρέφονται σαν saddle horses όπως τα άλογα Vendeen, Charollais, Limousin, Corlais, Angevin, Angonin και Charentais τα οποία είχαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ράτσας.
Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Γαλλία άρχισε να δίνει ιδιαίτερη σημασία στη παραγωγή αλόγων ιππασίας με χαρακτηριστική ταχύτητα, αντοχή και ικανότητες.
Έτσι όλες οι προηγούμενες ράτσες διασταυρώθηκαν μεταξύ τους ώστε να δημιουργηθούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Σε αποτέλεσμα αυτή της μίξης, τους δόθηκε το όνομα, "le cheval de Selle Francais," που σημαίνει το Γαλλικό άλογο του 1958.
Από τότε η ράτσα Selle Francais έγινε το πρότυπο για τα χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα αθλητικό άλογο. Να είναι δηλαδή δυνατό, με ισορροπημένη σωματική διάπλαση, εξυπνάδα και καλή ιδιοσυγκρασία. Η ράτσα Selle Francais έχει επιτύχει διεθνώς σε αγώνες υπερπήδησης εμποδίων, (show jumping). Τα άλογα αυτά συμμετέχουν επίσης επάξια σε αγώνες Τριάθλου, (cross-country ) και Ιππικής δεξιοτεχνίας, (dressage).
Χαρακτηριστικά
Εξαιτίας των διασταυρώσεων η σωματική τους διάπλαση μπορεί να διαφέρει. Τα άλογα Selle Francais γενικά έχουν ένα καλοφτιαγμένο και ελκυστικό κεφάλι και μακρύ λαιμό.Οι ώμοι είναι συνήθως γυρτοί , το στήθος βαθύ και το σώμα μακρύ και μυώδες. Έχουν ύψος μεταξύ 15,2 και 17 παλάμες. Το καστανόχρωμο τρίχωμα είναι το πιο διαδεδομένο, αλλά εξίσου συναντάμε και άλογα αυτής της ράτσας με οποιοδήποτε άλλο χρώμα.
Η ράτσα Selle Francais σήμερα συνεχίζει να είναι μίξη 33 τοις εκατό Thoroughbred, 20 τοις εκατό Anglo-Arab, 2 τοις εκατό French Trotters και 45 τοις εκατό από βαρβάτα Selle Francais.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:
ASSOCIATION NATIONALE DES ELEVEURS
DE CHEVAUX DE RACE SELLE FRANCAIS (ANSF)
22 rues de Penthievre
75 008 Paris
France
Tel : +33 (0) 1 45 62 00 52
AndalusianAndalusian
Το άλογο Andalusian χαίρει υψηλής εκτίμησης από τον Μεσαίωνα! Τα Ισπανικά άλογα εκτιμώνται ιδιαίτερα για τη ποιότητα και την εξωτερική τους εμφάνιση από πολύ παλιά. Τον έβδομο αιώνα όταν οι κατακτητές εισέβαλαν στην Ισπανία, έφεραν μαζί τους τα άλογα Barb. Αυτά τα Ασιατικά άλογα διασταυρώθηκαν με γηγενή Ισπανικά και έτσι δημιουργήθηκε η περίφημη ράτσα. Στην Σεβίλλη και ιδιαίτερα στην Herez de la frontera οι εκτροφείς ήταν κυρίως μοναχοί του Τάγματος Bruno. Με βήμα αργό και σταθερό τα άλογα αυτά που ιππεύτηκαν από όλους τους μεγάλους κατακτητές, κατάφεραν και επιβλήθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Αργότερα λόγω των πλεονεκτημάτων που είχε η εκγύμνασή τους εισχώρησαν στους κόλπους του θεάματος, της ταυρομαχίας αλλά και μέχρι την καρδιά της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας στη Βιέννη, εκεί όπου δημιουργήθηκε ειδική σχολή για αυτά. ('Spanish Riding School' της Βιέννης στην Αυστρία). Ο ιστορικός Χ.Μ. ΚΑΜΠΑΛΕΡΟ ΜΠΟΝΑΛΤ, αναφέρει "Πολλοί ευγενείς πήγαιναν στην Σεβίλλη μαγεμένοι από το άλογο του Χέρεζ!.
Λένε ότι ένας απεσταλμένος του βασιλιά της Πρωσίας, αγόρασε ένα άλογο από τους μοναχούς 50 χιλιάδες Ρεάλ, τα οποία για εκείνη την εποχή ήταν μία περιουσία, (μπορούσες να αγοράσεις ολόκληρες εκτάσεις γης για παράδειγμα). Αυτή η περίπτωση δείχνει την σπουδαιότητα των αλόγων Χέρεζ! Τα άλογα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για μεταφορά φορτίων και εργασίες έγιναν όμως και μέσο ψυχαγωγίας αλλά και χαρακτηριστικό γνώρισμα των ευγενών.
Η σχολή ιππασίας είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο για την Ισπανία όπου τα άλογα χρησιμοποιούνταν κυρίως για κονταροχτυπήματα και ταυρομαχίες! Το 1987 ο Βασιλιάς Χουάν Κάρλος απένειμε το τίτλο της Βασιλικής σχολής στην σχολή ιππασίας Χερέζ στη οποία είναι επίτιμος πρόεδρος. Η σχολή αυτή διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά της Ισπανικής παράδοσης.
Ο υπεύθυνος της σχολής Χερέζ αναφέρει, "Η σχολή ασχολείται με την εκπαίδευση των αλόγων αλλά και των ιππέων. Ακόμη υπάρχουν μαθήματα για πεταλωτές, κτηνιάτρους, σελοποιούς και εκτροφείς. Πρωταρχικός στόχος μας είναι η εκτροφή αλόγων τα οποία έρχονται στις εγκαταστάσεις μας όταν είναι πουλάρια ακόμη. Αφού τα εκπαιδεύσουμε, βλέπουμε τα χαρακτηριστικά τους δηλαδή τη δύναμη και την ιδιοσυγκρασία τους. Κάποια από αυτά ενδεχομένως τα επιλέγουμε σαν επιβήτορες."
Αυτά τα άλογα έχουν δυνατό ταμπεραμέντο αλλά είναι υπάκουα γι' αυτό και το Ανδαλουσιανό άλογο έχει το προβάδισμα έναντι σε άλλες ράτσες συμπεριλαμβανομένου και του Αραβικού αλόγου ο οποίος είναι πρόγονός του. Η τιμή ενός πουλαριού μπορεί να ξεπεράσει και τα εκατό χιλιάδες φράγκα. Κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο η σχολή του Χέρεζ συγκεντρώνει τα αντιπροσωπευτικά άλογα της ράτσας αναφορικά με τα χαρακτηριστικά τους.
Η εκπαίδευση ενός αλόγου διαρκεί 6-7 χρόνια πριν το άλογο καταφέρει να πραγματοποιήσει ένα κλασικό γύρο στη αρένα, δίχως να υπολογίσουμε την δουλειά που χρειάζεται για πιρουέτες και άλλες εξειδικευμένες ασκήσεις. Στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του Ανδαλλουσιανού αλόγου περιλαμβάνονται τα ολοστρόγγυλα καπούλια, το μπαρόκ στυλ του και ο αρκετά κυρτός και τοξοειδής λαιμός του, ο οποίος είναι καλυμμένος με μακριά κυματιστή χαίτη. Η ουρά του είναι πυκνή και φουντωτή. Είναι το πιο αριστοκρατικό άλογο και αυτό που εκπαιδεύεται ευκολότερα. Αυτά τα άλογα ήταν τα αγαπημένα των Ευρωπαίων ευγενών!
Το Andalusian επηρέασε επίσης τη ράτσα Lipizzaner γύρω στο 1500. Συχνά τα χρησιμοποιούσαν στον έφιππο στρατό. Λόγω αυτού ο πληθυσμός τους άρχισε να μειώνεται, αλλά σήμερα η φυσική ομορφιά του Andalusian σε συνάρτηση με την φανταχτερή κορμοστασιά, το φέρνουν στις πρώτες θέσεις των πιο ποθητών αλόγων για ιππασία!
Κύριες κατηγορίες ανά αλφαβητική σειρά:
A: Abyssinian, Akhal Teke, Albanian, Altai, American Cream Draft, American Creme and White, American Walking Pony, Andalusian, Andravida, Anglo-Kabarda, Appaloosa, Araappaloosa, Arabian, Ardennes, Asturian, Australian Brumby, Australian Stock Horse, Azteca
B: Balearic, Baluchi, Banker, Ban-ei, Barb, Bashkir, Bashkir Curly, Basotho Pony, Belgian, Bhirum Pony, Boer, Breton, Buckskin, Budyonny, Byelorussian Harness
C: Campolina, Canadian, Carthusian, Caspian, Cayuse, Cheju, Chilean, Corralero, Chincoteague Pony, Cleveland Bay, Clydesdale, Colorado Ranger Horse, Connemara Pony, Criollo (Uruguay), Crioulo
D: Dales Pony, Dartmoor Pony, Deliboz, Djerma, Dole, Dongola, Dutch Draft,
Dutch Warmblood
E: East Bulgarian, Egyptian, Eriskay Pony, Estonian Native, Exmoor Pony
F: Faeroes Pony, Falabella, Fell Pony, Finnhorse, Fleuve, Florida Cracker, Fouta, Frederiksborg, Friesian
G: Galiceno, Galician Pony, Gelderlander, Gidran, Golden American Saddlebred,
Gotland, Groningen, Guangxi
H: Hackney, Haflinger, Hanoverian, Hequ, Highland Pony, Hokkaido, Holsteiner,
Hucul, Hungarian Warmblood
I: Icelandic, Iomud, Irish Draught
J: Jutland
K: Kabarda, Karabair, Karabakh, Kazakh, Kerry Bog Pony, Kiger Mustang, Kirdi Pony, Kisber Felver, Kiso, Kladruby, Knabstrup, Kushum, Kustanai
L: Latvian, Lithuanian Heavy Draft, Lipizzan, Lokai, Losino, Lusitano
M: Mangalarga, M'Bayar, Merens Pony, Messara, Miniature, Misaki, Missouri Fox, Trotting Horse, Miyako, Mongolian, Morab, Morgan, Moyle, Mustang, Murgese
N: National Show Horse, New Forest Pony, New Kirgiz, Newfoundland Pony, Noma, Nooitgedacht Pony, Noric, Nordland, Northeastern, North Swedish Horse,
Norwegian Fjord
O: Ob, Oldenburg, Orlov Trotter
P: Paint, Palomino, Pantaneiro, Paso Fino, Percheron, Peruvian Paso, Pindos Pony, Pinia, Pintabian, Pinto, Pony of the Americas, Pottok, Przewalski, Pyrenean Tarpan
Q: Qatgani, Quarab, Quarter Horse, Quarter Pony
R: Racking Horse, Rocky Mountain Horse, Russian Don, Russian Heavy Draft, Russian Trotter
S: Saddlebred, Sanhe, Schleswiger Heavy Draft, Selle Francais, Shagya, Shetland Pony, Shire, Single-Footing Horse, Skyros Pony, Somali Pony, Sorraia, Soviet Heavy Draft, Spanish Mustang, Spanish-Barb, Spanish-Norman, Standardbred, Sudan Country-Bred, Suffolk, Swedish Warmblood
T: Taishuh, Tarpan, Tawleed, Tennessee Walking Horse, Tersk, Thessalian, Thoroughbred, Tokara, Tori, Trakehner
U: Ukrainian Saddle
V: Vlaamperd, Vladimir Heavy Draft, Vyatka
W: Welara Pony, Welsh Pony and Cob, West African Barb, Western Sudan Pony
X: Xilingol
Y: Yakut, Yanqi, Yonaguni
Z: Zaniskari Pony, Zhemaichu
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Ο κύκλος ζωής του αλόγου
Η ηλικία στην οποία τα άλογα είναι οργανικά ικανά να τεκνοποιήσουν διαφέρει ανάλογα με το φύλλο, οι φοράδες ζευγαρώνουν μεταξύ 18 μηνών και 2 ετών αλλά μόνο μετά τα τρία τους χρόνια μπορούν να γεννήσουν. Τα αρσενικά άλογα (επιβήτορες), αντίστοιχα σε ηλικία ενός έτους μπορούν να τεκνοποιήσουν αλλά όταν αυτά είναι ενσταβλισμένα δεν τα χρησιμοποιούμε για αναπαραγωγή νωρίτερα από τεσσάρων ετών. Οι θηλυκές έρχονται σε περίοδο κατάλληλη για ζευγάρωμα συνήθως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάθε 3 εβδομάδες. Σε αυτό το διάστημα οι φοράδες αποδέχονται τα αρσενικά μόνο για 5 ημέρες περίπου. Η συμπεριφορά τους αλλάζει και μπορεί να γίνει ατίθαση και νευρική.
Το όριο ηλικίας για τεκνοποίηση διαφέρει ανάλογα τη φυλή του αλόγου αλλά σε γενικές γραμμές στις ενσταβλισμένες φοράδες διαρκεί μέχρι τα 15 χρόνια τους. Η εγκυμοσύνη κρατά 11 μήνες και όπως συμβαίνει στους ανθρώπους , το έμβρυο διαμορφώνεται στους πρώτους μήνες ενώ πρός το τέλος της εγκυμοσύνης αναπτύσσεται σε γρήγορους ρυθμούς. Το φύλλο του εμβρύου διαμορφώνεται στον 4ο μήνα καθώς επίσης το σώμα και τα νύχια του. Στούς 6 μήνες εγκυμοσύνης το έμβρυο είναι σχεδόν 61 εκατοστά με πλήρες τρίχωμα. Στους 8 μήνες ζυγίζει περίπιου 18 κιλά και αρχίζουν να σχηματίζονται η ουρά και η χαίτη. Στους επόμενους μήνες μέχρι τη γέννηση η ανάπτυξη του εμβρύου είναι αλματώδης ώσπου στον εντέκατο μήνα το έμβρυο πέρνει μόνο του θέση κατάλληλη για τη γέννα ώστε το κεφάλι και τα πόδια να γεννηθούν πρώτα.
Δίδυμα έμβρυα είναι σπάνιο να γεννηθούν και έχουν μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Τα περισσότερα πουλάρια γεννιούνται τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού όταν ο καιρός είναι ζεστός και η τροφή άφθονη. Η γέννα είναι συνήθως εύκολη χωρίς επιπλοκές ενώ η μητέρα γλύφει προσεκτικά το νεογέννητο πουλάρι ώστε να το καθαρίσει και να τονώσει τη κυκλοφορία του αίματος. Μέσα σε μισή ώρα από το τη γέννηση το πουλάρι μπορεί να σταθεί όρθιο ενώ γρήγορα μαθαίνει να περπατά και να βαδίζει στο πλάι της μητέρας του. Στην αρχή δείχνει λίγο ασταθές και άτσαλο καθώς τα πόδια του δεν είναι ακόμη δυνατά. Το σώμα του καλύπτεται από ένα μαλακό ελαφρύ τρίχωμα με κοντή και άτακτη χαίτη και ουρά.. Το πρόσωπό του είναι πλατύ με μεγάλα μάτια ενώ συνήθως τα πουλάρια γεννιούνται χωρίς δόντια αν και σε μερικά έχουν ήδη εμφανιστεί ή διαμορφώνονται μέσα σε λίγες μέρες τα πρώτα δύο επάνω δόντια. Μέσα σε 5 ή 6 εβδομάδες εμφανίζονται δύο μπροστινά δόντια στη κάτω γνάθο ενώ στους 9 με 10 μήνες το πουλάρι έχει σχηματισμένη μία πλήρης σειρά από τα πρώτα του δόντια. Μέχρι τα 5 του χρόνια τα δόντια αυτά θα αντικατασταθούν από νέα δυνατά τα οποία όσο το άλογο γερνάει θα μακραίνουν. Γι' αυτό απαιτείται η συχνή παρακολούθηση και φροντίδα του αλόγου από οδοντίατρο. Τα ενήλικα άλογα έχουν 24 πίσω και 12 μπροστινά δόντια ενώ τα αρσενικά έχουν ένα επιπλέον σετ τεσσάρων δοντιών το οποίο εμφανίζεται στα 4 χρόνια τους δύο στην επάνω γνάθο και δύο στην κάτω.
Σε 5 εβδομάδες μετά τη γέννηση τα πόδια του πουλαριού έχουν δυναμώσει και σε 6 εβδομάδες μπορεί να φάει χόρτο αλλά θα συνεχίσει να θηλάζει μέχρι την ηλικία των 5-6 μηνών. Το γάλα της μητέρας είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία και θα το προστατεύσουν από μολύνσεις. Μέχρι τη στιγμή του απογαλακτισμού το πουλάρι έχει διαμορφώσει το σώμα του σχεδόν όσο και το ενήλικο άλογο με τα νύχια και τους μύωνες ολοκληρωμένα και το τρίχωμά του σκληρότερο όπως των ενήλικων.
Μέχρι τα 3 του χρόνια το πουλάρι έχει ήδη σχηματίσει μακριά και δυνατά πόδια και κόκκαλα. Τα περισσότερα άλογα είναι έτοιμα να εργαστούν συνήθως πρίν τα 3 τους χρόνια αλλά εάν αρχίσουμε να δουλεύουμε ένα νέο άλογο πρίν να ωριμάσουν τα κόκκαλά των ποδιών του μπορεί να προκαλέσουμε μόνιμη βλάβη. Σε ένα ενήλικο άλογο η απόσταση μεταξύ της ακρωμίας και του ώμου είναι περίπου ίδια με την απόσταση του ώμου από το έδαφος.
Τα άλογα είναι σε θέση να δουλέψουν μέχρι την ηλικία των 20 ετών, ενώ όσο γερνάνε παρουσιάζουν και όλα τα ζώα δυσκολίες στο κυκλοφοριακό, την πέψη, τα δόντια τους πέφτουν και η όραση αδυνατίζει. Στα ενσταβλισμένα άλογα είναι ευκολότερο να παρατηρηθούν τα συμπτώματα γήρανσης και να διατηρήσουμε την υγεία τους και την ποιότητα ζωής τους μέχρι το τέλος. Όταν αντίθετα τα άλογα βρίσκονται ελεύθερα στη φύση μόλις τα δόντια τους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μασήσουν τη τροφή τους ο θάνατος είναι αναπόφεκτος.
(Πληροφορίες από βιβλίο του Collins Gem)
Το όριο ηλικίας για τεκνοποίηση διαφέρει ανάλογα τη φυλή του αλόγου αλλά σε γενικές γραμμές στις ενσταβλισμένες φοράδες διαρκεί μέχρι τα 15 χρόνια τους. Η εγκυμοσύνη κρατά 11 μήνες και όπως συμβαίνει στους ανθρώπους , το έμβρυο διαμορφώνεται στους πρώτους μήνες ενώ πρός το τέλος της εγκυμοσύνης αναπτύσσεται σε γρήγορους ρυθμούς. Το φύλλο του εμβρύου διαμορφώνεται στον 4ο μήνα καθώς επίσης το σώμα και τα νύχια του. Στούς 6 μήνες εγκυμοσύνης το έμβρυο είναι σχεδόν 61 εκατοστά με πλήρες τρίχωμα. Στους 8 μήνες ζυγίζει περίπιου 18 κιλά και αρχίζουν να σχηματίζονται η ουρά και η χαίτη. Στους επόμενους μήνες μέχρι τη γέννηση η ανάπτυξη του εμβρύου είναι αλματώδης ώσπου στον εντέκατο μήνα το έμβρυο πέρνει μόνο του θέση κατάλληλη για τη γέννα ώστε το κεφάλι και τα πόδια να γεννηθούν πρώτα.
Δίδυμα έμβρυα είναι σπάνιο να γεννηθούν και έχουν μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Τα περισσότερα πουλάρια γεννιούνται τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού όταν ο καιρός είναι ζεστός και η τροφή άφθονη. Η γέννα είναι συνήθως εύκολη χωρίς επιπλοκές ενώ η μητέρα γλύφει προσεκτικά το νεογέννητο πουλάρι ώστε να το καθαρίσει και να τονώσει τη κυκλοφορία του αίματος. Μέσα σε μισή ώρα από το τη γέννηση το πουλάρι μπορεί να σταθεί όρθιο ενώ γρήγορα μαθαίνει να περπατά και να βαδίζει στο πλάι της μητέρας του. Στην αρχή δείχνει λίγο ασταθές και άτσαλο καθώς τα πόδια του δεν είναι ακόμη δυνατά. Το σώμα του καλύπτεται από ένα μαλακό ελαφρύ τρίχωμα με κοντή και άτακτη χαίτη και ουρά.. Το πρόσωπό του είναι πλατύ με μεγάλα μάτια ενώ συνήθως τα πουλάρια γεννιούνται χωρίς δόντια αν και σε μερικά έχουν ήδη εμφανιστεί ή διαμορφώνονται μέσα σε λίγες μέρες τα πρώτα δύο επάνω δόντια. Μέσα σε 5 ή 6 εβδομάδες εμφανίζονται δύο μπροστινά δόντια στη κάτω γνάθο ενώ στους 9 με 10 μήνες το πουλάρι έχει σχηματισμένη μία πλήρης σειρά από τα πρώτα του δόντια. Μέχρι τα 5 του χρόνια τα δόντια αυτά θα αντικατασταθούν από νέα δυνατά τα οποία όσο το άλογο γερνάει θα μακραίνουν. Γι' αυτό απαιτείται η συχνή παρακολούθηση και φροντίδα του αλόγου από οδοντίατρο. Τα ενήλικα άλογα έχουν 24 πίσω και 12 μπροστινά δόντια ενώ τα αρσενικά έχουν ένα επιπλέον σετ τεσσάρων δοντιών το οποίο εμφανίζεται στα 4 χρόνια τους δύο στην επάνω γνάθο και δύο στην κάτω.
Σε 5 εβδομάδες μετά τη γέννηση τα πόδια του πουλαριού έχουν δυναμώσει και σε 6 εβδομάδες μπορεί να φάει χόρτο αλλά θα συνεχίσει να θηλάζει μέχρι την ηλικία των 5-6 μηνών. Το γάλα της μητέρας είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία και θα το προστατεύσουν από μολύνσεις. Μέχρι τη στιγμή του απογαλακτισμού το πουλάρι έχει διαμορφώσει το σώμα του σχεδόν όσο και το ενήλικο άλογο με τα νύχια και τους μύωνες ολοκληρωμένα και το τρίχωμά του σκληρότερο όπως των ενήλικων.
Μέχρι τα 3 του χρόνια το πουλάρι έχει ήδη σχηματίσει μακριά και δυνατά πόδια και κόκκαλα. Τα περισσότερα άλογα είναι έτοιμα να εργαστούν συνήθως πρίν τα 3 τους χρόνια αλλά εάν αρχίσουμε να δουλεύουμε ένα νέο άλογο πρίν να ωριμάσουν τα κόκκαλά των ποδιών του μπορεί να προκαλέσουμε μόνιμη βλάβη. Σε ένα ενήλικο άλογο η απόσταση μεταξύ της ακρωμίας και του ώμου είναι περίπου ίδια με την απόσταση του ώμου από το έδαφος.
Τα άλογα είναι σε θέση να δουλέψουν μέχρι την ηλικία των 20 ετών, ενώ όσο γερνάνε παρουσιάζουν και όλα τα ζώα δυσκολίες στο κυκλοφοριακό, την πέψη, τα δόντια τους πέφτουν και η όραση αδυνατίζει. Στα ενσταβλισμένα άλογα είναι ευκολότερο να παρατηρηθούν τα συμπτώματα γήρανσης και να διατηρήσουμε την υγεία τους και την ποιότητα ζωής τους μέχρι το τέλος. Όταν αντίθετα τα άλογα βρίσκονται ελεύθερα στη φύση μόλις τα δόντια τους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μασήσουν τη τροφή τους ο θάνατος είναι αναπόφεκτος.
(Πληροφορίες από βιβλίο του Collins Gem)
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Ιππασία: Το ευγενέστερο των αθλημάτων
Αν μέχρι τώρα πιστεύατε ότι η ιππασία ξεκίνησε ως άθλημα των δυτικοευρωπαίων ευγενών, ίσως εκπλαγείτε μαθαίνοντας πως οι πρώτες αθλητικές συναντήσεις ιππέων έλαβαν χώρα για πρώτη φορά το 680 π.Χ. στην αρχαία Ελλάδα με τις αρματοδρομίες, ενώ από το 648 π.Χ. οι ιπποδρομίες αποτελούσαν τα δύο από τα δέκα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Με τα χρόνια η ιππασία έγινε ένα από το δημοφιλέστερα και πιο ιδιαίτερα αθλήματα, αφού όχι μόνο εφαρμόζει τους ίδιους κανόνες για τους άνδρες και τις γυναίκες ιππείς, αλλά επιβραβεύει την καλή εμφάνιση τόσο των ιππέων όσο και του αλόγου, που κάνει άλλωστε και όλη τη σκληρή «δουλειά». Ο ιππέας και το άλογο στον αγώνα γίνονται ένα, και μετά από χρόνια συστηματικής προπόνησης καταφέρνουν να εκτελέσουν εντυπωσιακές ασκήσεις.
Αν και στα πρώτα ελληνικά μ.Χ. χρόνια η ιππασία ως άθλημα περιορίστηκε αρκετά, έκανε πάλι την εμφάνισή της λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και με πρωτοβουλία μιας ομάδας ανώτερων αξιωματικών του στρατού ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος στις εγκαταστάσεις ενός κτήματος στο Χολαργό. Αυτός έγινε και ο πρώτος επίσημος Ιππικός Όμιλος στην Ελλάδα, ο οποίος επαναδραστηριοποιήθηκε πλέον μεταπολεμικά.
Σήμερα η ιππασία αποτελεί ένα από τα αγαπημένα αθλήματα των νέων, με αρκετά μεγάλη απήχηση για τα δεδομένα της χώρας μας και με συνεχώς αναπτυσσόμενους ομίλους, οι οποίοι -επίσημοι και μη- φτάνουν περίπου τους 60. Στους ιππικούς ομίλους της χώρας μπορεί κανείς να εκπαιδευθεί σε προγράμματα ιππασίας, είτε είναι αρχάριος είτε όχι, και να απολαύσει το μοναδικό αυτό άθλημα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και αγροκτήματα, με έμπειρο προσωπικό, εκπαιδευμένα άλογα και απόλυτα φυσικές διαδρομές και μονοπάτια.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιππασίας έχει αναγνωρίσει επτά αγωνίσματα (υπερπήδηση εμποδίων, ιππική δεξιοτεχνία, ιππικό τρίαθλο, reining, γυμνιππευτική, μαραθώνιος και αμαξοδήγηση), τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων Ιππικών Αγώνων, που διεξάγονται ανά τέσσερα χρόνια, στο ζυγό έτος μεταξύ δύο θερινών Ολυμπιάδων. Όσοι αγαπούν το άθλημα γνωρίζουν ότι το τελευταίο Πρωτάθλημα έλαβε χώρα στο Άαχεν της Γερμανίας, το 2006, και το επόμενο θα πραγματοποιηθεί το 2010 στο Κεντάκι της Αμερικής.
Τι πρέπει να γνωρίζει ο επίδοξος ιππέας
Κάθε σωστά οργανωμένος ιππέας οφείλει πρώτα από όλα να συνοδεύεται από το κατάλληλο άλογο. Και για να βρείτε το κατάλληλο άλογο θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με τον ιππικό όμιλο στον οποίο θα επιλέξετε να εκπαιδευθείτε. Εκεί θα επιλέξετε ή θα σας αναταθεί ο προπονητής σας, ο οποίος και θα είναι σε θέση να γνωρίζει ποιο άλογο σας ταιριάζει. Το άλογο πρέπει να μένει στο στάβλο του ιππικού ομίλου γιατί εκεί του παρέχεται καλύτερη φροντίδα και ασφάλεια.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι παλαιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα αρσενικά άλογα για ιππασία, και μάλιστα τα ευνουχισμένα για να τα ιππεύουν οι γυναίκες, και τα θηλυκά μόνο για αναπαραγωγή. Σήμερα, όμως, αυτό δεν ισχύει και στην ιππασία χρησιμοποιούνται και ευνουχισμένα αλλά και θηλυκά άλογα. Για τους νεώτερους αναβάτες προτιμότερα είναι τα πόνι, άλογα με ύψος γύρω στο 1,40 με 1,50, τα οποία είναι γεροδεμένα, ζωηρά και ιδιαίτερα αγαπητά στα παιδιά.
Αφού, με τη βοήθεια του προπονητή σας, καταλήξετε στο άλογο, το επόμενο βήμα σας θα είναι να προμηθευτείτε τον κατάλληλο εξοπλισμό. Στα πρώτα μαθήματα, και εφόσον ο σωματότυπός σας το επιτρέπει, ο βασικός εξοπλισμός της ιππασίας παρέχεται από τον ίδιο τον ιππικό όμιλο. Κάποια στιγμή, όμως, θα χρειαστείτε να αποκτήσετε τον προσωπικό σας εξοπλισμό.
Ο εξοπλισμός αυτός αποτελείται κυρίως από προστατευτικό καπέλο, παντελόνι και μπότες ιππασίας και σακάκι. Οι άνδρες ιππείς στις επίσημες διοργανώσεις μάλιστα, φορούν πουκάμισο και γραβάτα, ενώ οι αμαζόνες φορούν πουκάμισο με κολαρίνα. Χρήσιμο, επίσης, είναι να προμηθευτείτε και ειδικά δερμάτινα γάντια, για να μην πληγιάσετε τα χέρια σας από τα ηνία.
Εξίσου σημαντικός, όμως, είναι και ο εξοπλισμός του αλόγου σας. Ειδικά αν κάποια στιγμή αποφασίσετε να αποκτήσετε το δικό σας άλογο, οφείλετε τουλάχιστον να του πάρετε τον τύπο σέλας που του ταιριάζει. Ο βασικός κορμός της σέλας είναι φτιαγμένος από ατσάλι, ίνες γυαλιού ή ξύλο, ενώ το εξωτερικό της είναι επενδυμένο με δέρμα. Είναι άλλωστε σχεδιασμένη έτσι ώστε να βοηθά τον ιππέα να διατηρεί την ισορροπία του πάνω στο άλογο.
Μαζί με τη σέλα χρειάζεται κανείς να έχει το έποχο, που λειτουργεί σα ζώνη και την κρατάει στη θέση της, τις αρτάνες, που προσαρμόζονται στον κορμό της σέλας για να στηρίζουν τους αναβολείς, οι οποίοι –φτιαγμένοι από ατσάλι- αποτελούν το στήριγμα για να ανέβει ο ιππέας στη σέλα, και το υπόσαγμα, το οποίο τοποθετείται κάτω από τη σέλα για να απορροφά τον ιδρώτα και να προστατεύει την πλάτη του αλόγου.
Τέλος, για τον εξοπλισμό του αλόγου σας, θα χρειαστείτε ηνία, σχεδιασμένα έτσι ώστε να κρατάνε τη στομίδα στο στόμα του αλόγου. Η στομίδα αποτελεί το σύνδεσμο επαφής ανάμεσα στον ίππο και τον ιππέα και είναι ο μόνος τρόπος να ελέγξει ο ιππέας το άλογο. Τέλος, βασικό είναι να παρέχουμε στο άλογό μας περικνημίδες, καμπάνες και επιδέσμους, για να προστατεύονται και να ανακουφίζονται τα πόδια και οι οπλές του.
Οι ιππικοί όμιλοι της Ελλάδας
Από τους 60 περίπου ιππικούς ομίλους και σχολές ιππασίας που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα, οι 46 περίπου είναι αναγνωρισμένοι από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, ενώ η αθλητική ιππο-δύναμη της χώρας συνολικά ανέρχεται περίπου στα 1.000 άλογα.
Στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας αναφέρονται όλοι οι εγκεκριμένοι ιππικοί όμιλοι της χώρας, σύμφωνα με το νομό στον οποίο βρίσκεται ο καθένας. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, μπορούμε να πούμε πως τα μαθήματα στους ιππικούς ομίλους παραδίδονται καθημερινά, πρωινές και απογευματινές ώρες, για ένα 45λεπτο τη φορά και με συχνότητα μίας ή δύο φορών την εβδομάδα. Το κόστος το μαθημάτων κυμαίνεται στα 25 με 30 ευρώ για μία διδακτική ώρα και ανάλογα τον όμιλο, άρα υπολογίστε για ένα αρχάριο στάδιο ότι θα χρειαστείτε τουλάχιστον 100 ευρώ το μήνα. Στην τιμή αυτή μπορεί να περιλαμβάνεται και ο εξοπλισμός, αλλά είναι προτιμότερο, όταν πλέον ξεκινήσετε και αποφασίσετε ότι πραγματικά θέλετε να ασχοληθείτε, να αγοράσετε τον δικό σας.
Αν μάλιστα αποδειχθείτε βιρτουόζος, γκανιάν όπως θα λέγαμε αστειευόμενοι, του αθλήματος, μέσω ενός οργανωμένου ομίλου θα έχετε τη δυνατότητα να λάβετε μέρος σε επιδείξεις, τουρνουά αλλά και επίσημες αγωνιστικές διοργανώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται τακτικά στη χώρα μας και το εξωτερικό.
Σύντομα θα ανακαλύψετε ότι η άμεση επαφή με τη φύση, η συνύπαρξη και συνεργασία με ένα τόσο σπουδαίο ζώο και το μοναδικό αίσθημα ελευθερίας και δύναμης που δημιουργεί η ιππασία, αποτελούν έναν από τους ιδανικότερους τρόπους διαφυγής, χαλάρωσης, άθλησης και αναζωογόνησης. Όταν τα νιώσετε όλα αυτά, θα έχετε μόλις βρει το άθλημα που σας ταιριάζει.
Με τα χρόνια η ιππασία έγινε ένα από το δημοφιλέστερα και πιο ιδιαίτερα αθλήματα, αφού όχι μόνο εφαρμόζει τους ίδιους κανόνες για τους άνδρες και τις γυναίκες ιππείς, αλλά επιβραβεύει την καλή εμφάνιση τόσο των ιππέων όσο και του αλόγου, που κάνει άλλωστε και όλη τη σκληρή «δουλειά». Ο ιππέας και το άλογο στον αγώνα γίνονται ένα, και μετά από χρόνια συστηματικής προπόνησης καταφέρνουν να εκτελέσουν εντυπωσιακές ασκήσεις.
Αν και στα πρώτα ελληνικά μ.Χ. χρόνια η ιππασία ως άθλημα περιορίστηκε αρκετά, έκανε πάλι την εμφάνισή της λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και με πρωτοβουλία μιας ομάδας ανώτερων αξιωματικών του στρατού ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος στις εγκαταστάσεις ενός κτήματος στο Χολαργό. Αυτός έγινε και ο πρώτος επίσημος Ιππικός Όμιλος στην Ελλάδα, ο οποίος επαναδραστηριοποιήθηκε πλέον μεταπολεμικά.
Σήμερα η ιππασία αποτελεί ένα από τα αγαπημένα αθλήματα των νέων, με αρκετά μεγάλη απήχηση για τα δεδομένα της χώρας μας και με συνεχώς αναπτυσσόμενους ομίλους, οι οποίοι -επίσημοι και μη- φτάνουν περίπου τους 60. Στους ιππικούς ομίλους της χώρας μπορεί κανείς να εκπαιδευθεί σε προγράμματα ιππασίας, είτε είναι αρχάριος είτε όχι, και να απολαύσει το μοναδικό αυτό άθλημα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και αγροκτήματα, με έμπειρο προσωπικό, εκπαιδευμένα άλογα και απόλυτα φυσικές διαδρομές και μονοπάτια.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιππασίας έχει αναγνωρίσει επτά αγωνίσματα (υπερπήδηση εμποδίων, ιππική δεξιοτεχνία, ιππικό τρίαθλο, reining, γυμνιππευτική, μαραθώνιος και αμαξοδήγηση), τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων Ιππικών Αγώνων, που διεξάγονται ανά τέσσερα χρόνια, στο ζυγό έτος μεταξύ δύο θερινών Ολυμπιάδων. Όσοι αγαπούν το άθλημα γνωρίζουν ότι το τελευταίο Πρωτάθλημα έλαβε χώρα στο Άαχεν της Γερμανίας, το 2006, και το επόμενο θα πραγματοποιηθεί το 2010 στο Κεντάκι της Αμερικής.
Τι πρέπει να γνωρίζει ο επίδοξος ιππέας
Κάθε σωστά οργανωμένος ιππέας οφείλει πρώτα από όλα να συνοδεύεται από το κατάλληλο άλογο. Και για να βρείτε το κατάλληλο άλογο θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με τον ιππικό όμιλο στον οποίο θα επιλέξετε να εκπαιδευθείτε. Εκεί θα επιλέξετε ή θα σας αναταθεί ο προπονητής σας, ο οποίος και θα είναι σε θέση να γνωρίζει ποιο άλογο σας ταιριάζει. Το άλογο πρέπει να μένει στο στάβλο του ιππικού ομίλου γιατί εκεί του παρέχεται καλύτερη φροντίδα και ασφάλεια.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι παλαιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα αρσενικά άλογα για ιππασία, και μάλιστα τα ευνουχισμένα για να τα ιππεύουν οι γυναίκες, και τα θηλυκά μόνο για αναπαραγωγή. Σήμερα, όμως, αυτό δεν ισχύει και στην ιππασία χρησιμοποιούνται και ευνουχισμένα αλλά και θηλυκά άλογα. Για τους νεώτερους αναβάτες προτιμότερα είναι τα πόνι, άλογα με ύψος γύρω στο 1,40 με 1,50, τα οποία είναι γεροδεμένα, ζωηρά και ιδιαίτερα αγαπητά στα παιδιά.
Αφού, με τη βοήθεια του προπονητή σας, καταλήξετε στο άλογο, το επόμενο βήμα σας θα είναι να προμηθευτείτε τον κατάλληλο εξοπλισμό. Στα πρώτα μαθήματα, και εφόσον ο σωματότυπός σας το επιτρέπει, ο βασικός εξοπλισμός της ιππασίας παρέχεται από τον ίδιο τον ιππικό όμιλο. Κάποια στιγμή, όμως, θα χρειαστείτε να αποκτήσετε τον προσωπικό σας εξοπλισμό.
Ο εξοπλισμός αυτός αποτελείται κυρίως από προστατευτικό καπέλο, παντελόνι και μπότες ιππασίας και σακάκι. Οι άνδρες ιππείς στις επίσημες διοργανώσεις μάλιστα, φορούν πουκάμισο και γραβάτα, ενώ οι αμαζόνες φορούν πουκάμισο με κολαρίνα. Χρήσιμο, επίσης, είναι να προμηθευτείτε και ειδικά δερμάτινα γάντια, για να μην πληγιάσετε τα χέρια σας από τα ηνία.
Εξίσου σημαντικός, όμως, είναι και ο εξοπλισμός του αλόγου σας. Ειδικά αν κάποια στιγμή αποφασίσετε να αποκτήσετε το δικό σας άλογο, οφείλετε τουλάχιστον να του πάρετε τον τύπο σέλας που του ταιριάζει. Ο βασικός κορμός της σέλας είναι φτιαγμένος από ατσάλι, ίνες γυαλιού ή ξύλο, ενώ το εξωτερικό της είναι επενδυμένο με δέρμα. Είναι άλλωστε σχεδιασμένη έτσι ώστε να βοηθά τον ιππέα να διατηρεί την ισορροπία του πάνω στο άλογο.
Μαζί με τη σέλα χρειάζεται κανείς να έχει το έποχο, που λειτουργεί σα ζώνη και την κρατάει στη θέση της, τις αρτάνες, που προσαρμόζονται στον κορμό της σέλας για να στηρίζουν τους αναβολείς, οι οποίοι –φτιαγμένοι από ατσάλι- αποτελούν το στήριγμα για να ανέβει ο ιππέας στη σέλα, και το υπόσαγμα, το οποίο τοποθετείται κάτω από τη σέλα για να απορροφά τον ιδρώτα και να προστατεύει την πλάτη του αλόγου.
Τέλος, για τον εξοπλισμό του αλόγου σας, θα χρειαστείτε ηνία, σχεδιασμένα έτσι ώστε να κρατάνε τη στομίδα στο στόμα του αλόγου. Η στομίδα αποτελεί το σύνδεσμο επαφής ανάμεσα στον ίππο και τον ιππέα και είναι ο μόνος τρόπος να ελέγξει ο ιππέας το άλογο. Τέλος, βασικό είναι να παρέχουμε στο άλογό μας περικνημίδες, καμπάνες και επιδέσμους, για να προστατεύονται και να ανακουφίζονται τα πόδια και οι οπλές του.
Οι ιππικοί όμιλοι της Ελλάδας
Από τους 60 περίπου ιππικούς ομίλους και σχολές ιππασίας που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα, οι 46 περίπου είναι αναγνωρισμένοι από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, ενώ η αθλητική ιππο-δύναμη της χώρας συνολικά ανέρχεται περίπου στα 1.000 άλογα.
Στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας αναφέρονται όλοι οι εγκεκριμένοι ιππικοί όμιλοι της χώρας, σύμφωνα με το νομό στον οποίο βρίσκεται ο καθένας. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, μπορούμε να πούμε πως τα μαθήματα στους ιππικούς ομίλους παραδίδονται καθημερινά, πρωινές και απογευματινές ώρες, για ένα 45λεπτο τη φορά και με συχνότητα μίας ή δύο φορών την εβδομάδα. Το κόστος το μαθημάτων κυμαίνεται στα 25 με 30 ευρώ για μία διδακτική ώρα και ανάλογα τον όμιλο, άρα υπολογίστε για ένα αρχάριο στάδιο ότι θα χρειαστείτε τουλάχιστον 100 ευρώ το μήνα. Στην τιμή αυτή μπορεί να περιλαμβάνεται και ο εξοπλισμός, αλλά είναι προτιμότερο, όταν πλέον ξεκινήσετε και αποφασίσετε ότι πραγματικά θέλετε να ασχοληθείτε, να αγοράσετε τον δικό σας.
Αν μάλιστα αποδειχθείτε βιρτουόζος, γκανιάν όπως θα λέγαμε αστειευόμενοι, του αθλήματος, μέσω ενός οργανωμένου ομίλου θα έχετε τη δυνατότητα να λάβετε μέρος σε επιδείξεις, τουρνουά αλλά και επίσημες αγωνιστικές διοργανώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται τακτικά στη χώρα μας και το εξωτερικό.
Σύντομα θα ανακαλύψετε ότι η άμεση επαφή με τη φύση, η συνύπαρξη και συνεργασία με ένα τόσο σπουδαίο ζώο και το μοναδικό αίσθημα ελευθερίας και δύναμης που δημιουργεί η ιππασία, αποτελούν έναν από τους ιδανικότερους τρόπους διαφυγής, χαλάρωσης, άθλησης και αναζωογόνησης. Όταν τα νιώσετε όλα αυτά, θα έχετε μόλις βρει το άθλημα που σας ταιριάζει.
Ιππικός Όμιλος, Σχολή Ιππασίας, Ιππικό Κέντρο
Όμιλος, είναι ένα ΜΗ κερδοσκοπικό σωματείο, το οποίο αποτελείται από ιππείς και αμαζόνες αγωνιστικής ιππασίας. Αυτό σημαίνει πως τα έσοδα του Ομίλου χρησιμοποιούνται για να καλύπτουν τις ανάγκες λειτουργίας του (προπονητής, ηλεκτρικό, νερό, φαγητό ίππων, σταυλίτες κλπ) καθώς και τυχόν μισθούς για άτομα που δουλεύουν στον Όμιλο ή που έχουν κάποια καθήκοντα.
Τα μέλη του σωματείου λαμβάνουν μέρος σε αγώνες με τον δικό τους ίππο, εξοπλισμό, ευθύνη και έξοδα, με σαφή αναφορά του Ομίλου που εκπροσωπούν.
Ο Όμιλος αναλόγως των καταστάσεων και των περιστάσεων, μπορεί να παρέχει στους αθλητές του προπονητή (για αγωνιστικές προπονήσεις), εγκαταστάσεις (σταυλισμού και ιπποδρομίων), σεμινάρια, ενίοτε και σε ορισμένες περιπτώσεις, ίππους για αγώνες.
Κατα κύριο λόγο όμως, τα μέλη-αθλητές είναι αυτόνομοι ως ιππείς και αμαζόνες και έχουν τον δικό τους ίππο, εξοπλισμό ίππου και εξοπλισμό αναβάτη.
Η Σχολή από την άλλη, είναι μια απολύτως νόμιμα κερδοσκοπική επιχείρηση, σαν ένα φροντιστήριο μαθηματικών ή Αγγλικών.
Απευθύνεται είτε σε άτομα αρχάρια και καλύπτει όλες τις φάσεις μέχρι να μάθει κανείς τα βασικά στην ιππασία, επίπεδη και χαμηλά εμπόδια.
Υποχρεούται να παρέχει στους μαθητές της εξοπλισμό ασφαλείας αναβάτη και ίππου, μαθήματα πρακτικής και θεωρίας και ίππους.
Εάν ένας μαθητής Σχολής θέλει να προχωρήσει από την αθλητική ιππασία στην αγωνιστική, και να γίνει μέλος του ομίλου, τότε πρέπει είτε να γίνει κάτοχος ίππου, είτε να αναλάβει τον σταυλισμό κάποιου αγωνιστικού ίππου.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις και αφού έχει συνενοηθεί με τον προπονητή και τον υπεύθυνο του Ομίλου, αρχίζει αγωνιστικές προπονήσεις με τον προπονητή του Ομίλου (και όχι της Σχολής πλέον).
Το επίπεδο είναι διαφορετικό καθώς επίσης και οι τεχνικές.
Όταν κριθεί πως είναι έτοιμος κα πως ιππεύει με ασφάλεια τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον ίππο, υποβάλλει αίτηση και δίνει εξετάσεις ικανότητας αθλητού, θεωρητικές και πρακτικές, πάντα κάτω από το όνομα του Ομίλου που πρόκειται να γίνει μέλος.
Ιππικό Κέντρο τώρα, όπως δείχνουν και οι λέξεις, δεν υπόσχεται ως ονομασία κάτι περισσότερο από εγκαταστάσεις σταυλισμού και προπόνησης ίππων.
Σε ένα ιππικό κέντρο, μπορεί κάποιος να σταυλίζει το άλογό του με δική του ευθύνη σε όλα τα θέματα (ασφαλείας, καθαριότητας, ταΐσματος, προπόνησης) ή σε μερικά, αν συμφωνηθεί με άλλους χρήστες του κέντρου το κοινό μοίρασμα δουλειών ή εξόδων.
Σε ένα ιππικό κέντρο μπορεί να υπάρξει μια Ιππική Σχολή, χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο, ή να μεταφερθούν αθλητές ενός Ομίλου που δεν έχει εγκαταστάσεις, για κάποιο διάστημα.
Επίσης, ένα ιππικό κέντρο μπορεί να φιλοξενήσει αγώνες, χωρίς απαραιτήτως να φιλοξενεί καθημερινώς άλογα και σταυλίτες.
Τα μέλη του σωματείου λαμβάνουν μέρος σε αγώνες με τον δικό τους ίππο, εξοπλισμό, ευθύνη και έξοδα, με σαφή αναφορά του Ομίλου που εκπροσωπούν.
Ο Όμιλος αναλόγως των καταστάσεων και των περιστάσεων, μπορεί να παρέχει στους αθλητές του προπονητή (για αγωνιστικές προπονήσεις), εγκαταστάσεις (σταυλισμού και ιπποδρομίων), σεμινάρια, ενίοτε και σε ορισμένες περιπτώσεις, ίππους για αγώνες.
Κατα κύριο λόγο όμως, τα μέλη-αθλητές είναι αυτόνομοι ως ιππείς και αμαζόνες και έχουν τον δικό τους ίππο, εξοπλισμό ίππου και εξοπλισμό αναβάτη.
Η Σχολή από την άλλη, είναι μια απολύτως νόμιμα κερδοσκοπική επιχείρηση, σαν ένα φροντιστήριο μαθηματικών ή Αγγλικών.
Απευθύνεται είτε σε άτομα αρχάρια και καλύπτει όλες τις φάσεις μέχρι να μάθει κανείς τα βασικά στην ιππασία, επίπεδη και χαμηλά εμπόδια.
Υποχρεούται να παρέχει στους μαθητές της εξοπλισμό ασφαλείας αναβάτη και ίππου, μαθήματα πρακτικής και θεωρίας και ίππους.
Εάν ένας μαθητής Σχολής θέλει να προχωρήσει από την αθλητική ιππασία στην αγωνιστική, και να γίνει μέλος του ομίλου, τότε πρέπει είτε να γίνει κάτοχος ίππου, είτε να αναλάβει τον σταυλισμό κάποιου αγωνιστικού ίππου.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις και αφού έχει συνενοηθεί με τον προπονητή και τον υπεύθυνο του Ομίλου, αρχίζει αγωνιστικές προπονήσεις με τον προπονητή του Ομίλου (και όχι της Σχολής πλέον).
Το επίπεδο είναι διαφορετικό καθώς επίσης και οι τεχνικές.
Όταν κριθεί πως είναι έτοιμος κα πως ιππεύει με ασφάλεια τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον ίππο, υποβάλλει αίτηση και δίνει εξετάσεις ικανότητας αθλητού, θεωρητικές και πρακτικές, πάντα κάτω από το όνομα του Ομίλου που πρόκειται να γίνει μέλος.
Ιππικό Κέντρο τώρα, όπως δείχνουν και οι λέξεις, δεν υπόσχεται ως ονομασία κάτι περισσότερο από εγκαταστάσεις σταυλισμού και προπόνησης ίππων.
Σε ένα ιππικό κέντρο, μπορεί κάποιος να σταυλίζει το άλογό του με δική του ευθύνη σε όλα τα θέματα (ασφαλείας, καθαριότητας, ταΐσματος, προπόνησης) ή σε μερικά, αν συμφωνηθεί με άλλους χρήστες του κέντρου το κοινό μοίρασμα δουλειών ή εξόδων.
Σε ένα ιππικό κέντρο μπορεί να υπάρξει μια Ιππική Σχολή, χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο, ή να μεταφερθούν αθλητές ενός Ομίλου που δεν έχει εγκαταστάσεις, για κάποιο διάστημα.
Επίσης, ένα ιππικό κέντρο μπορεί να φιλοξενήσει αγώνες, χωρίς απαραιτήτως να φιλοξενεί καθημερινώς άλογα και σταυλίτες.
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Άλογο
Άλογο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Άλογο
10.Moriles Caballo.JPG
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Περισσοδάκτυλα (Perissodactylα)
Οικογένεια: Ιππίδες (Equidae)
Γένος: Ίππος (Equus)
Είδος: E. caballus
Διωνυμικό όνομα
Equus caballus
Λινναίος, 1758
Συνώνυμα
Equus ferus caballus (see text)
Equus laurentius
Το άλογο ή ίππος ή άτι[1], (Equus caballus), είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας των ιππιδών (Equidae), που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο. Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών. Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ. Στην αρχαία ελληνική, η ονομασία του ήταν ἵππος.
Το άλογο είναι ψηλό ζώο, γνωστό για την περήφανη όψη του. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και η θηλυκιά τα θηλάζει μέχρι να είναι έτοιμα να βοσκήσουν μόνα τους. Ζουν πολλά χρόνια και αρκετές φορές ξεπερνούν τα 25. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο, όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυία που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων, τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων.
Σήμερα η χρήση του ως μεταφορικό μέσο στην Ευρώπη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει όμως σε πολλές χώρες της Ασίας, και σε ενδοχώρες της Λατινικής Αμερικής. Άλογα απαντώνται εκτός από άθλημα στην ιππασία και τον ιππόδρομος, σε προεδρικές και βασιλικές φρουρές αλλά και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όπως σε έφιππες αστυνομικές δυνάμεις, καθώς και στις κοινωνίες των Άμις. Το άλογο χρησιμοποιείται επίσης στις παραδοσιακές γιορτές, καθώς και στο κυνήγι αλεπούδων στη Σκωτία και στην Αγγλία.
Το άλογο προήλθε από τον ηώιππο, ένα μικρό τετράποδο θηλαστικό της εποχής του Ηωκαίνου, πριν 55 εκατομμύρια χρόνια[2]. Ο ηώιιπος εξελίχθηκε στο μεσόιππο, το μειόιππο και το πλειόιππο αυξάνοντας το μέγεθός του[2]. Ο σημερινός ίππος μάλλον εμφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική, κατά την εποχή του Πλειστοκαίνου, και από εκεί μετανάστευσε στον υπόλοιπο κόσμο[2]. Από το ίδιο εξελικτικό δέντρο προήλθαν το γαϊδούρι, η ζέβρα, η Κουάγκα, το άλογο Przelwaski[2][3] και άλογο Παλλάς[2].
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Άλογο
10.Moriles Caballo.JPG
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Περισσοδάκτυλα (Perissodactylα)
Οικογένεια: Ιππίδες (Equidae)
Γένος: Ίππος (Equus)
Είδος: E. caballus
Διωνυμικό όνομα
Equus caballus
Λινναίος, 1758
Συνώνυμα
Equus ferus caballus (see text)
Equus laurentius
Το άλογο ή ίππος ή άτι[1], (Equus caballus), είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας των ιππιδών (Equidae), που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο. Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών. Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ. Στην αρχαία ελληνική, η ονομασία του ήταν ἵππος.
Το άλογο είναι ψηλό ζώο, γνωστό για την περήφανη όψη του. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και η θηλυκιά τα θηλάζει μέχρι να είναι έτοιμα να βοσκήσουν μόνα τους. Ζουν πολλά χρόνια και αρκετές φορές ξεπερνούν τα 25. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο, όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυία που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων, τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων.
Σήμερα η χρήση του ως μεταφορικό μέσο στην Ευρώπη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει όμως σε πολλές χώρες της Ασίας, και σε ενδοχώρες της Λατινικής Αμερικής. Άλογα απαντώνται εκτός από άθλημα στην ιππασία και τον ιππόδρομος, σε προεδρικές και βασιλικές φρουρές αλλά και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όπως σε έφιππες αστυνομικές δυνάμεις, καθώς και στις κοινωνίες των Άμις. Το άλογο χρησιμοποιείται επίσης στις παραδοσιακές γιορτές, καθώς και στο κυνήγι αλεπούδων στη Σκωτία και στην Αγγλία.
Το άλογο προήλθε από τον ηώιππο, ένα μικρό τετράποδο θηλαστικό της εποχής του Ηωκαίνου, πριν 55 εκατομμύρια χρόνια[2]. Ο ηώιιπος εξελίχθηκε στο μεσόιππο, το μειόιππο και το πλειόιππο αυξάνοντας το μέγεθός του[2]. Ο σημερινός ίππος μάλλον εμφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική, κατά την εποχή του Πλειστοκαίνου, και από εκεί μετανάστευσε στον υπόλοιπο κόσμο[2]. Από το ίδιο εξελικτικό δέντρο προήλθαν το γαϊδούρι, η ζέβρα, η Κουάγκα, το άλογο Przelwaski[2][3] και άλογο Παλλάς[2].
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
